Stemmen voor buurgemeenten: hoe de Wieringermeer ooit verdeeld was

In dit artikel:

De overgebleven randen van de Wieringermeerpolder werden toegewezen aan de gemeenten Winkel, Barsingerhorn en Anna Paulowna, waardoor die gemeenten tijdelijk gemeentelijke taken voor delen van de polder uitvoerden: bevolkingsregistratie, verkiezingsorganisatie, belastinginning en armen‑ en werklozenzorg. Het betrof een noodmaatregel en geen intensieve zorg, maar bewoners voelden zich daardoor achtergesteld. Zij stonden verspreid bij verschillende gemeenten ingeschreven en konden bij gemeenteraadsverkiezingen alleen op partijen uit die gemeenten stemmen, wat onvrede veroorzaakte omdat de omliggende partijen profiteerden van hun stemmen. De grenslijn liep soms grillig — tussen Medemblik en Wieringen zelfs dwars door een straat — wat praktische en politieke verwarring gaf en aanleiding gaf tot geruchten dat de Wieringermeer als wingewest werd gebruikt. In 1946 kregen de inwoners eindelijk eigen gemeenteraadsverkiezingen. Op nationaal en provinciaal niveau mochten zij eerder al stemmen. (Hanneke Koolen)