School uit, pontje weg: deze kinderen moeten dagelijks anderhalf uur wachten
In dit artikel:
Het pontje over de Vecht tussen Nigtevecht en Nederhorst den Berg vaart sinds oktober volgens een nieuw winterrooster dat slecht aansluit op de huidige schooltijden. Daardoor komen scholieren en ouders in de knel: kinderen moeten grote omwegen fietsen via de dichtstbijzijnde brug (vijf kilometer verderop) of worden met de auto gebracht, wat extra reistijd, kosten en druk op ouders veroorzaakt.
In de zomer vaart het pontje de hele dag, maar van oktober tot april wordt er in drie dienstblokken gevaren: ’s ochtends, een korte middagdienst en een late middagdienst rond half vier. Veel scholen werken inmiddels met een continurooster en zijn al rond kwart over twee uit; de pont vaart pas veel later terug, volgens omwonenden nog volgens tijden van jaren terug toen kinderen tussen de middag naar huis gingen. Daardoor staan jongeren soms een half uur te wachten of moeten ze kilometers omfietsen. Voor kleine kinderen is dat ondoenlijk, ouders zoals Corine schakelen daarom over op de auto.
Pontschipper Ed Sal ziet een eenvoudige oplossing: het schrappen van het weinig gebruikte middagblok tussen 12.00 en 13.30 uur en het verschuiven van die uren naar het late tijdslot, zodat het beter aansluit op de scholen, zonder extra kosten. Hij heeft ook toegezegd de dienstregelingbordjes te kunnen aanpassen.
De uitvoering stuit echter op bestuurlijke en administratieve hobbels. Het veer wordt beheerd door twee gemeenten — Wijdemeren en Stichtse Vecht — die bovendien in twee verschillende provincies liggen, wat besluitvorming bemoeilijkt. Eerdere verzoeken van inwoners (bijvoorbeeld een brief van moeder Wendy) kregen te horen dat individuele verzoeken niet volstaan; er zou breed draagvlak en aandacht voor kosten en aanpassingen in publicaties zoals de ANWB-gids nodig zijn. D66-raadslid Rens Ulijn heeft vragen gesteld aan het college van Stichtse Vecht; die gemeente belooft na woensdag antwoord, Wijdemeren reageert later.
Kortom: er is een praktische, relatief goedkope aanpassing voorhanden die veel ouders en scholieren zou helpen, maar bestuurlijke samenwerking en administratieve formaliteiten vormen momenteel de grootste belemmering.