Na een stevige burn-out wist ik: dit is het mooiste vak ter wereld! Tot nu toe, dan

In dit artikel:

In de winter van 2001 werd een redacteur van een drukke stadsredactie plotseling overvallen door een verlammende vermoeidheid. Zijn huisarts vond geen medische verklaring maar vermoedde een burn-out en schreef minstens zes weken rust voor. Toen hij in de lente terugkeerde naar zijn werk mocht hij nog niet leidinggeven, maar wel schrijven — en omdat hij officieel ziek was, kon hij zelf stressarme onderwerpen kiezen.

Gedurende maanden nam hij kleine, ogenschijnlijk onbeduidende opdrachten aan: het meten van oversteektijden bij voetgangerslichten en het beschrijven van het groen dat tussen stoeptegels opkwam sinds de gemeente stopte met gifspuiten. Die opdrachtjes maakten hem gelukkiger dan ooit; herstel gaf hem een intens hernieuwd plezier in zijn vak. Het werken zonder prestatiedruk bleek helend en bracht hem dichter bij waarom hij het vak ooit koos. Nu, jaren later, sluit hij zijn loopbaan af en neemt hij afscheid van collega’s en lezers, met dankbaarheid voor wat het werk hem heeft teruggegeven.