Het verlies van moeder Irene liet een gat achter bij Petria (61). Wat blijft is het haakje met haar naam erop

In dit artikel:

Petria Halsema (61) uit Haarlem vertelt in de verhalenserie Wat blijft hoe het verlies van haar moeder Irene een leegte heeft achtergelaten, maar ook hoe kleine voorwerpen die leegte vullen. Op haar gedenkplek liggen onder meer gekleurde edelstenen die Irene haar gaf en een klein engeltje — spullen waar haar moeder aan vasthield, ook al vond Petria ze soms overbodig. Bovenaan staat een tassenhaak met de tekst "Irene, lief en zorgzaam", een tastbaar herkenningspunt dat Petria bewust koos omdat het haar moeder typeert.

Op elke foto van Irene ziet Petria een andere kant van haar persoonlijkheid; achter iedere glimlach herinnert ze zich een specifiek moment. De voorwerpen fungeren niet alleen als herinnering, maar ook als verbinding met wie Irene was: kleine aanwijzingen van karakter, smaak en zorgzaamheid die woordloos aanwezig blijven. Het verhaal illustreert hoe persoonlijke attribuutjes in rouwverwerking kunnen werken — niet alleen als decoratie, maar als brug naar herinnering en troost.