Een schuur is voor Willem (72) pas mooi als hij is ingestort. Hij ziet de schoonheid van verval. 'Zo'n roestige grendel, schitterend'

In dit artikel:

Willem Visser (72) is fotograaf en zoekt bewust naar schoonheid in verval. Op zijn website staan beelden van ingestorte stallen, jarenlang verrotte auto’s en verweerde schuurdeuren met roestige grendels — onderwerpen die hij veelvuldig in het midden van het beeld zet om hun textuur en vergankelijkheid te benadrukken. Zijn werk nodigt uit om anders te kijken: waar anderen afval of achteruitgang zien, ziet hij esthetiek en historie. Over die details zegt hij zelf: “Zo’n roestige grendel, schitterend.”

De foto’s tonen hoe natuur en tijd objecten veranderen — een auto bijvoorbeeld die bijna geheel door klimop is overgenomen — en leggen daarmee emotie en narratief vast zonder veel toelichting. Visser past hiermee in een bredere belangstelling voor patina en vergankelijkheid, waarbij roest, scheuren en ingestorte constructies juist als aantrekkelijk beeldmateriaal fungeren.