Dat kroelen met die mensenvingers is toch wel lekker. Poes Marieke zoekt een huis

In dit artikel:

Marieke is een jonge poes die haar eerste jaren vrij en zorgeloos op een boerderij doorbracht: muizen, schuilplekjes en weinig mensen om haar heen. Toen de boer overleed, werden de katten uit elkaar gehaald en ondergebracht bij asiels, waaronder ’t Schuthok. Marieke moest worden gesteriliseerd — een routine ingreep — maar bleek een uitzondering te zijn die slecht tegen narcose kan. Kort daarna kwam aan het licht dat één van de katten longworm had; uit voorzorg werden alle dieren onderzocht met röntgenfoto’s, waarbij ook Marieke besmet bleek.

Ze onderging een behandeling (o.a. antibiotica) en had het moeilijk: pijn, angst en het wennen aan veel mensenhanden. Langzaam knapte ze op. Inmiddels is ze helemaal omgeslagen: waar ze eerst bang was voor aanrakingen, geniet ze nu zichtbaar van knuffels en ronkt ze van genot. Medisch blijft er wel een restje over; Marieke heeft levenslang een lage onderhoudsdosering prednison nodig om stabiel te blijven — volgens het artikel twee keer per week een half tabletje, eenvoudig te verstoppen in wat lekkers.

Karakter en plaatsing: Marieke kan goed met andere katten overweg, maar is niet gewend aan kinderen of honden. Haar verhaal illustreert hoe ingrijpen en ziekte traumatiserend kunnen zijn voor vrij levende dieren, maar ook hoe herstel en sociale binding mogelijk zijn met geduld en zorg. Ter overweging: prednison is een cortisone-medicijn dat bij langdurig gebruik bijwerkingen kan geven, dus veterinaire controle blijft belangrijk.