'Ik ben van mijn fiets getrokken in Alkmaar'

In dit artikel:

Charlotte Brereton (28) vertelt in een eigen gedicht en interview hoe haar grens al als kind keer op keer werd overschreden: in een stille treinwagon, in een kroeg, op straat — van Alkmaar tot Amsterdam —, in het AZ-stadion en zelfs door een vriend die doorging ondanks haar weigering. Ze beschrijft hoe haar rustige ‘nee’ steeds genegeerd werd, waardoor ze later moest schreeuwen om gehoord te worden. Die woede en angst hebben sporen nagelaten: nachtmerries en het besluit ‘s nachts niet meer de deur uit te gaan omdat zij zich onveilig voelt in haar eigen omgeving.

Charlotte koos bewust voor een gedicht om haar verhaal in te sturen naar een campagne, omdat ze niet met lange brieven wilde komen maar wel impact wilde maken. Ze wilde een concrete tegenreactie geven op de vaak gehoorde ontkenning dat zulk gedrag veel voorkomt. In haar woorden: “dat je ze niet kent, betekent niet dat ze er niet zijn.” Geïnspireerd door de berichtgeving rond Lisa, de campagne en het lied “Als Het Donker Wordt” van Pip Lieke Lucas, besloot ze ditmaal onder haar eigen naam te publiceren zodat bekenden niet meer konden wegwuiven dat het niet bij hen gebeurt.

Na het lanceringsevenement kreeg Charlotte veel reacties; mensen waren geraakt en verrast dat iemand die ze kennen dit heeft meegemaakt — precies het ontwaken dat zij wilde bewerkstelligen. Ze geeft toe spijt te hebben van het moeten schreeuwen naar vrienden en familie, maar voelt dat het noodzakelijk was om gehoord te worden. Met haar openheid wil ze niet alleen haar eigen ervaring delen, maar ook het debat over seksuele overschrijding aanscherpen en anderen laten zien dat dergelijke ervaringen dichterbij zijn dan velen denken.