Camerabeelden, smoelenboek en dna: zo kwam verdachte moord op Lisa in beeld bij de politie

In dit artikel:

Tijdens de eerste pro-formazitting over de zaak rondom de verkrachting op de Weesperzijde en de latere moord op de 17‑jarige Lisa werd duidelijker hoe de politie de verdachte, die zichzelf Chris Jude noemt en in het AZC aan de Hogehilweg (Zuidoost) verbleef, op het spoor kwam. De verkrachting vond plaats op 15 augustus; de moord enkele dagen later, in de nacht van 19 op 20 augustus. De man werd op 21 augustus aangehouden voor de verkrachting; een dag later maakte de politie bekend dat hij ook verdacht wordt van de moord.

Direct na de aangifte van het verkrachtingsslachtoffer startte het rechercheonderzoek. Bij het lichamelijk onderzoek van het slachtoffer werd DNA van een andere persoon aangetroffen, maar dat profieldrager stond niet in de DNA-databank. Daarom concentreerden rechercheurs zich op camerabeelden uit de omgeving. Die camera’s hingen op afstand en leverden aanvankelijk onscherpe beelden op; van de dader was eerst slechts een schim zichtbaar. Door nader beeldonderzoek ontstond echter een steeds concreter beeld van bewegingen en attributen: de man verstopte zich geruime tijd achter een boom, zette daarna een sprint in richting van het slachtoffer, verdween uit beeld tijdens de core van de misdaad en dook ongeveer een uur later weer op, rennend richting het Drie Burgpad rond 1.30 uur ’s nachts.

Op basis van meerdere camerafragmenten konden agenten zijn fiets en kleding typeren (onder meer een opvallende witte voorvork van de fiets, geen verlichting, een lichtkleurige sweater en een zwarte band over de schouder). Die beelden wezen uit dat hij om 1.53 uur bij het AZC aan de Hogehilweg arriveerde en om 2.00 uur naar binnen liep. Pas op 21 augustus kwamen die opnamen boven water; toen gingen agenten ’s avonds naar het AZC. Een medewerker wees in een fotoarchief het gezicht van de verdachte aan. Hij was kort weggefietst, maar bij terugkomst werd hij binnen door politie herkend en in zijn kamer aangehouden. Een wangslijmmonster bleek matchend met het eerder op het slachtoffer gevonden DNA.